Nee neat
Docht sa sear
As dyn bern
Net mear lekker yn de groep leit
As pispaal alles oer him hinne krijt
Fan alles de skuld
Fan laitsje nei útlaitsje
Dikke bult
As dyn jongen
In kut dei hat
Net mear nei skoalle wol
In gesicht sa grau
In sin sa swart
As hy boas wer thús komt
En it leafst ferhúzje wol
As hy gûlt en ‘alles is stom’
en alle pesterijen opsomt
‘Ik gean nea wer werom…’
Myn jongen net mear sa stoer
mar lyts en stil
Fan in praatsje en laits sa waarm,
nei in blik sa ûnseker en kil
Wêr’t ik earst faak in ljochtsje fûn
hat hy no syn iepen blik ferruille
foar in pear eagen nei de grûn.
En dan gûlt myn hert
en docht myn liif sear
In stikje wat fan binnen stjert
Sa kin ik dy net mear
Nee nea
Wie ik sa rekke as mem
Sa sûnder wurden
Om’t ik net útlizze kin
Werom bern soks dogge
Sa wurdst gjin ‘hurden’
Mar ûngelokkich
Do trapest oeral tsjinoan
Sa opstannich, sa boas
Dit gjit boppe dyn ferstân
It sit op gefoel
Wer in dei sûnder doel
Sûnder wille
Sûnder steun fan in freon
Ik mis dyn iepenheid
Dyn ljochtsje
It is in striid
Ûnearlik
Om te fjochtsjen
Tsjin dyn freonen út in oare tiid
Commentaires