Soms is it wetter krekt te heech

Ek as ik op myn teannen stean

Soms is it allegear krekt wat te dreech

En is de druppel myn eigen trien

Tefolle beamen mar ik sjoch gjin bosk

Ik moat kieze welke ik rooie sil

As ik rin der troch hinnne

En akseptearje de beamen sa’t se binne...

Om dêr te kommen sykje ik it oersicht

Want sûnder oersicht gjin útsicht

Dit ynsicht wie der al lang..

Mar makket wier net bang

Want ik hâld fan beamen

En trienen fyn ik net slim

Salang ik mar net

Op myn teanen rin

Dus oersicht yn myn holle

En rûmte yn myn tiid

Soarget foar it útsicht yn myn bosk

Wer’t ik genietsjend troch hinne rinne kin

Oer paden sûnder striid.